ห้องพักโรงแรมริมชายหาดเงียบเกินคาด เสียงแอร์เบา ๆ ผสมกับเสียงคลื่นลอยมาไกล ๆ จากกระจกบานเลื่อนที่ยังเปิดม่านไม่สนิท
ไฟในห้องไม่เปิด มีเพียงแสงจากโคมบนหัวเตียงที่ยังเร่งความอบอุ่นให้ห้องเล็ก ๆ ดูมีชีวิต
ผ้าขนหนูบนตัวเพิ่งเช็ดผมเสร็จ ร่างเปลือยที่สะท้อนในกระจกเงา ดูไร้สีสันเหมือนวิญญาณคนที่แค่ใช้วันหยุดให้หมดไปอีกวัน
เสียงเคาะประตูเบา ๆ ดังขึ้นสองครั้ง
ไม่ได้สั่งรูมเซอร์วิส ไม่ได้เรียกใคร ไม่ได้บอกใครด้วยว่ามาพักที่นี่
เมื่อเปิดประตูออกไป สิ่งที่เห็นทำให้ทุกอย่างในหัวหยุดลงชั่วคราว
เธอยืนอยู่ตรงหน้า สวมเสื้อคลุมบางเฉียบ ผมดำยาวตรง ตาเรียวคม รอยยิ้มบางที่ไม่ได้ยั่ว แต่กลับเร้าอย่างบอกไม่ถูก
“มีคนจองไว้น่ะค่ะ ห้องนี้ หมายเลขตรง”
เสียงเธอนุ่มลึก ราบเรียบ แต่มีอะไรบางอย่างในน้ำเสียงที่ชวนให้กลืนน้ำลาย
“ผมไม่ได้เรียกนะ”
“แต่ชื่อคุณ อยู่ในระบบค่ะ” เธอพูดพลางยื่นมือถือให้ดู หน้าจอแสดงข้อมูลการจอง พร้อมชื่อจริงของผม
มันชัดเจนจนเถียงอะไรไม่ออก
“ถ้าไม่ต้องการก็ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวขออนุญาตถ่ายรูปยืนยันว่าเคยมาส่งตัวแล้ว” เธอเอื้อมจะหยิบมือถือขึ้นมา
มือผมคว้ามือเธอไว้ก่อนจะรู้ตัว
ไม่รู้ทำไม ไม่เข้าใจเหมือนกัน แค่สัมผัสผิวเธอ มันเหมือนมีอะไรบางอย่างพุ่งผ่านร่างขึ้นมาจากภายใน
“เข้ามาก่อนแล้วกัน”
เธอก้าวเข้าห้องด้วยความนิ่งสงบ เดินไปวางกระเป๋าบนโต๊ะหัวเตียง แล้วหันกลับมาหาผมตรง ๆ
“คุณเคยมั้ย ที่ปล่อยให้ใครสักคนจัดการทุกอย่างโดยไม่ต้องพูด”
“ไม่เคย”
“งั้นวันนี้ลองดูนะคะ”
เสียงเธอชิดติดใบหู มือข้างหนึ่งวางบนหน้าอกผมอย่างเบา แต่สั่นสะเทือนเข้าไปข้างในจนร่างแข็งค้าง
เธอดันตัวเบา ๆ จนผมถอยหลังไปติดเตียง
เธอคุกเข่าลงต่อหน้า มือดึงชายผ้าขนหนูอย่างไม่เร่ง แต่แน่นพอจะทำให้ใจเต้นจนเหมือนจะหลุดออกมาจากอก
ริมฝีปากที่แตะสัมผัสครั้งแรกไม่ใช่ปากที่เร่าร้อนแบบที่เคยคิดว่าพวกเธอจะทำ แต่มันเบา อ่อนละมุน เหมือนกำลังใช้ความรู้สึกจริง ๆ ผ่านผิวหนัง
ผมครางออกมาเบา ๆ พลางจ้องตาเธอที่ไม่ละไปไหน เธอรู้ว่าทุกสัมผัสของเธอกำลังเผาไหม้ความคิดในหัวผมให้มอด
ทุกอย่างถูกทิ้งไว้ข้างเตียง ทั้งเสื้อคลุม กระเป๋า รองเท้า มือผมลากตามแนวแผ่นหลังเธอไปจนถึงสะโพกกลมแน่น
เธอขึ้นคร่อมผมโดยไม่พูดสักคำ ร่างเปลือยเปล่าประกบแนบสนิท เสียงผิวกระทบกันแผ่วเบาแต่สม่ำเสมอ
ทุกจังหวะของสะโพกเธอแม่นยำ รุนแรงพอจะทำให้ผมกระตุก เสียงครางหลุดออกมาแบบห้ามไม่อยู่
“ชื่อคุณ ” ผมพูดเบา ๆ พลางประคองเอวเธอไว้
เธอกัดริมฝีปากนิด ๆ แล้วโน้มตัวมากระซิบที่ริมปาก
“อย่ารู้เลยค่ะ คืนนี้ให้มันเป็นคืนของความลับ”
เธอเร่งจังหวะจนผมต้องเกร็งทั้งร่าง ปลายนิ้วจิกที่เอวเธอแน่นเหมือนจะเป็นบ้า
เสียงหอบ เสียงเตียง เสียงครางเบา ๆ กลายเป็นเสียงเดียวในห้อง
จังหวะสุดท้าย เธอแอ่นตัว เงียบ แล้วหอบแรง ร่างกระตุกเบา ๆ ก่อนล้มตัวลงทับอกผม
เรานอนแนบกันอยู่แบบนั้นครู่ใหญ่ ไม่พูดอะไร
จนผมหลับไปโดยไม่รู้ตัว
ตื่นมาอีกที ห้องว่างเปล่า เธอหายไปแล้ว ไม่มีเสื้อ ไม่มีร่องรอย กระเป๋าก็ไม่มี ราวกับไม่เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้อง
ผมหยิบมือถือขึ้นดู ยังงงอยู่กับทุกอย่าง จนเมื่อเปิดอินบ็อกซ์ในแอปขึ้นมา
มีข้อความเดียวจากชื่อแปลก ๆ ที่ไม่เคยเห็น
“ขอบคุณสำหรับร่างกายและความรู้สึก คืนนี้จะไม่มีใครลืม”
ข้อความหายไปในไม่ถึง 3 วินาที
และในคืนนั้น ผมก็ยังไม่แน่ใจว่า ผมได้เจอสาวบริการ หรือเจอใครที่ลึกกว่านั้น
